Hallo zwangerschap, dag Aruba!

Na een heerlijke kerstvakantie samen met Reinier en Matthea die bij ons op bezoek waren moeten we de 2e week van januari flink aan de bak!
We gaan verhuizen! We verhuizen naar een super mooi, lief knus huisje met een mooie tuin en een nog mooier zwembad!

Als we na 3 dagen flink ploeteren en zweten gesetteld zijn, zijn we helemaal blij! Eindelijk weg uit het huis waar we het 1e jaar eigenlijk alleen maar problemen gehad hebben en een nieuwe start in dit mooie paleisje!

Tessa voelt zich ook al helemaal thuis en kan ‘s middags niet wachten op Hendrik, zodat ze samen het zwembad onveilig kunnen maken!

Als we een week in ons nieuwe huis wonen, kunnen we na een positieve zwangerschapstest ons geluk niet op! Hoe gaaf is dit! Als alles goed mag gaan, mogen we ons Aruba avontuur nog avontuurlijker maken en wordt er in September een klein Urker Arubaantje geboren!

Helaas gooit 2 dagen na de positieve test het zika virus roet in het eten. Wie had verwacht dat we zo snel van onze wolk af zouden vallen door een mug!
We hadden al snel een gesprek met de huisarts op de kazerne en hij vertelde ons wat er bekend was over het virus en de mogelijke gevolgen hiervan. Jammer genoeg waren er nog bijna tot geen echte bewijzen over het virus. We besloten dat we een echo zouden afwachten en als deze goed zou zijn dat ik naar NL zou vertrekken tot 20 weken. Als er in die tussentijd wat zou veranderen konden we onze plannen altijd nog aanpassen.

Het wachten op een eerste echo duurt altijd al lang maar nu leek het een eeuwigheid te duren!
In die weken van het wachten hadden we veel twijfels of we onze ouders in NL maar vast moesten inlichten over onze zwangerschap en toen belde mijn moeder…
Of ik het nieuws in de gaten hield en dan vooral over het zika virus. Ze zei even tussen neus en lippen door ik weet niet of jullie plannen hebben voor een 2e maar wacht daar maar even mee hoor!
Daar zat ik, zwanger op Aruba!
We besloten ze niet ongerust te willen maken en het nog maar even voor ons te houden.

En toen was het zover! We hadden een afspraak bij de gynaecoloog en hier kregen we een prachtige echo te zien, wat een wonder toch en wat waren we blij met dit levende wezentje! We krijgen te horen dat ik 8 weken zwanger ben. Ook hebben we het over het virus en de mogelijke afwijking die het kindje hierdoor kan krijgen. De gynaecoloog raadt ons aan om naar NL te gaan als we deze mogelijkheid hebben.
Diezelfde avond skypen en bellen we met de familie in NL! Tessa wordt grote zus!!! Ook vertellen we dat we zo snel mogelijk naar NL gaan om hier het 1e deel van de zwangerschap te overbruggen. Wat een nieuws allemaal! En bijna tot geen tijd om het te verwerken want 2 dagen later zitten we alle drie in het vliegtuig richting Schiphol.

En wat een rare weken waren dit! We genoten van onze vrienden en familie en van het goede nieuws wat we iedereen mochten vertellen. Maar tussendoor deden we ook veel als gezin omdat Hendrik weer terug moest naar Aruba terwijl wij zo lang in NL zouden blijven. Heel dubbel dus.

Tessa en ik pakken ons leventje in Nederland snel op als Hendrik weer terug naar Aruba is. Tessa geniet van alle aandacht en ik geniet van het samenzijn met de familie, mijn lieve nichtje en neefjes en mijn vriendinnen en de kinderen. Wel tellen we echt af naar de meivakantie!
Hendrik komt in april voor 3 weken naar NL en daarna vertrekken we weer als gezin terug naar Aruba.

Helaas komt er in maart weer slecht nieuws… er is meer bekend over het virus en de gevolgen hiervan en dit ziet er niet goed uit. Het is niet alleen microcefalie waar iedereen zo bang voor was, er zijn bewijzen dat er meerdere ernstige gevolgen voor de zwangerschap kunnen zijn na besmetting.
Tja en wat doe je dan… We waren al aan het aftellen, ik mis mijn man, het eiland, mijn vrienden daar en niet te vergeten ons vervelende maar o zo lieve hondje Appien!

Voor Hendrik al helemaal niet makkelijk. Hij moet niet alleen mij missen maar ook Tessa! Het liefst doen we net alsof we dit nieuws niet hebben gekregen en vertrekken we na de vakantie van Hendrik in NL zoals gepland, als gezin weer terug naar Aruba!
Het kleine wezentje in mijn buik is natuurlijk nu het allerbelangrijkste en we besluiten dat ik langer in Nederland blijf en terug vlieg rond 33 weken.

We staan dus weer op het vliegveld om weer afscheid te nemen van Hendrik. Pff wat een rotssituatie en wat hadden we dit graag anders gezien. We zijn zo blij met zwangerschap maar dit is niet wat we in gedachten hadden.


En nu is het alweer juli… volgende week woensdag is het eindelijk zo ver en vliegen we naar huis, naar Hendrik naar Aruba!
Tessa en ik zijn precies 6 maanden in NL geweest. Tessa is van een 1 jarig meisje veranderd in een bijna 2 en half jarige, ondeugende maar o zo gezellige peuter puber. En wat doet het zeer dat Hendrik zoveel van zijn kleine meisje heeft moeten missen. En het kleine meisje natuurlijk van haar vader.

Toch zijn we vooral heel positief gebleven en hebben we een super tijd gehad hier! Want eerlijk is eerlijk je vrienden en familie om je heen hebben is ook wat waard!
We hebben ondanks het gemis genoten in Nederland, Tessa is op wintersport geweest, gaat hier elke week naar zwemles en we hebben de geboorte van Lukas nog kunnen meemaken in Nederland!

Tessa is na een half jaar alweer helemaal vernederlandst 
Die weet niet anders dan dat ze hier elke dag wel een vriendinnetje heeft om mee te spelen, of een neefje of nichtje die op bezoek is. En bij elk vliegtuig wat overvliegt zwaait ze vrolijk naar papa.
Dit is natuurlijk ook weer dubbel, ze voelt zich zo thuis hier, elke dag opa en oma om haar heen, haar eigen speelplekje en een bebe en bes waar we naartoe kunnen fietsen wanneer we dit maar willen!

Toch is het goed zo. Het is tijd! Tijd om naar Aruba te gaan, ons thuis.
Maar wat zullen we iedereen in NL missen… weer zal het afscheid zwaar zijn…

Maar als gezin gaan we een mooie tijd tegemoet, Hendrik, Tessa, de baby en ik!
We hebben er zin in!!